محمدتقی بحری/ مدیر طرح و برنامه ریزی رادیو تهران:در نگاه محمدتقی بحری، مدیریت قبل از هر چیز با «شنیدن» آغاز میشود؛ نه شنیدن صرفِ صدا، بلكه شنیدن آدمها. مدیری كه بتواند حرف دل همكارش را پیش از آنكه به دلخوری، خستگی یا فرسودگی تبدیل شود بشنود، بخش مهمی از مسیر مدیریت را طی كرده است. تصمیمگیری البته ركن اساسی مدیریت است، اما تصمیم درست معمولاً محصول شنیدن درست است؛ شنیدنی عمیق، صبورانه و انسانی.
او همدلی و نظم را دو قطب متضاد نمیبیند. به باور او، همدلی بدون نظم به آشفتگی میرسد و نظم بدون همدلی به فرسایش. در كار رادیو كه هم با انسان سروكار دارد و هم با احساس، ابتدا باید آدمها دیده شوند تا نتیجه شكل بگیرد. تجربه نشان داده وقتی همكار «حس شود»، نظم و نتیجه نهتنها حاصل میشود، بلكه ماندگارتر هم خواهد بود.
از نگاه او، رادیو تهران فراتر از یك رسانه صرف است؛ یك همراه روزمره. صدایی كه در ترافیك، در شبهای سخت، در روزهای شلوغ شهر و در لحظههای تنهایی كنار مردم میماند. در شهری مثل تهران با ضربان بالا و فشار دائمی، رادیو میتواند نقش تنظیمكننده ضربان قلب را ایفا كند؛ آرام، قابل اعتماد و همیشه در دسترس. نقشی حیاتی كه شاید همیشه دیده نشود، اما نبودنش بهسرعت احساس میشود.
وقتی پای انتخاب میان «جوراب» و «دوستت دارم» به میان میآید، پاسخ او روشن است: «دوستت دارم». چون جوراب نهایتاً پا را گرم میكند، اما «دوستت دارم» دل را. و رادیو، رسانهای است كه مستقیماً با دلها حرف میزند، نه با عادتها.
او معتقد است اعتماد شنونده با شعار ساخته نمیشود؛ با تداوم ساخته میشود. صداقت در محتوا، احترام به شعور مخاطب، بیان واقعیتها بدون اغراق و ثبات در صدا و رویكرد، عناصر اصلی این اعتمادند. شنونده باید حس كند رادیو تهران همان صدای دیروز است، امروز هم هست و فردا هم خواهد بود؛ نه موجی كه با هر تغییر، جهت عوض كند. رادیویی كه «قابل پیشبینی در صداقت» باشد، بیهیاهو اعتماد را با خود میآورد.
مخاطبان در سرتاسر دنیا از طریق وب سایتWWW.RADIOTEHRAN.IR ضمن استفاده از پخش زنده شبكه، در جریان آخرین خبرهای رادیو تهران قرار بگیرید.
كانال رادیو تهران را در پیام رسان بله به نشانی radiotehranplus@ جستجو كنید.
علاقهمندان میتوانند برنامههای رادیو تهران را از اپلیكیشن ایران صدا دریافت كنند.
*هرگونه بهره برداری و استفاده از محتوای پایگاه اطلاع رسانی رادیو تهران تنها با ذكر منبع مجاز است.
